banner Martin
Het verhaal van Martin
Het verhaal van Martin
| Paspoort: | |
| Wie: | Martin |
| Functie: | Psychiater |
| Hoe lang bij Antes: | 12,5 jaar |
| Antes is: | ‘De plek waar ik ggz-zorg voor ouderen kan vormgeven en uitbouwen.’ |
‘Ik gun iedere Rotterdamse oudere een goede ggz’
“Ik ben betrokken bij de zorglijn Ouderen. Dat zijn 65-plussers, de boomers dus of ouder dan die groep. Bejaarden, maar ook vitale mensen die net met pensioen zijn. Toen ik 15 jaar geleden aan het werk ging, stond deze doelgroep niet per se op mijn verlanglijstje. Maar toen ik stage ging lopen dacht ik: hey, wat een leuke mensen. Ik ontmoet mensen uit de volle breedte van de samenleving. Mensen die uit goede wijken komen, die vol in de maatschappij staan, maar toch psychische problemen hebben. Maar ook een groep daklozen, zorgmijders, of mensen die uit huis gezet worden.”
“Vaak zie ik ouderen met een heftig verleden, met verhalen van oorlog of migratie. Ze kunnen daar behoorlijk door zijn beschadigd. Onlangs had ik iemand van wie de moeder gevlucht was voor het stalinistische regime. Dan komt de Russische revolutie uit 1917 in één gesprek naar je toe. Soms praten mensen over de jaren 50 alsof het gisteren was. Dat vind ik indrukwekkend en interessant. In de ggz heb je meer ruimte en tijd dan in de somatiek om iemand goed zijn verhaal te laten doen. Je luistert echt naar iemand. Dat vind ik wel het mooie aan mijn vak als psychiater. Wij kijken anders naar iemand dan in het ziekenhuis.”
“Zo had ik vorig jaar een vrouw die was doorverwezen vanuit het ziekenhuis. Ze had last van duizeligheid en valneigingen en had al verschillende specialisten gezien. Zij vroegen of wij mee konden kijken. Nou, die vrouw werd bijna horizontaal binnengedragen door haar echtgenoot. Ze kon amper in de stoel zitten van de duizeligheid, zo slecht was ze eraan toe. Er bleek sprake van depressie en angstsymptomen. Ik heb haar op laten nemen. Ze knapte zo goed op met een antidepressivum, dat er na een tijd niks meer van dat kwetsbare over was. Ze ging wandelend naar buiten.”
“Toen ik in opleiding was, was er nog geen Antes. De zorgbedrijven die er wel waren, werkten nog wel eens langs elkaar heen. Er waren bijvoorbeeld nog geen goede afspraken tussen ambulant en kliniek. In het laatste deel van mijn opleiding kwam ik bij Parnassia in Den Haag terecht en dacht ik: wow, wat goed. Dat voelde je meteen aan. Er was geen concurrentie, geen afgunst. Je kon veel professioneler moeilijke cliëntenstromen begeleiden. Zij hadden die transitie al 20 jaar eerder doorgemaakt door van allerlei losse ggz-instanties één stedelijke ggz te maken.”
“Ik ben blij dat we dat met Antes ook hebben kunnen doen in Rotterdam. Ik ben zelf Rotterdammer. Met alle grootstedelijke problematiek waar deze stad mee te maken heeft, gun ik alle Rotterdammers, zeker ook de ouderen, een goede ggz. We zijn nog steeds bezig met ‘afstellen’ want het is echt nog een nieuwe organisatie. Maar het is een club waar heel veel dynamiek is. Je kunt er je eigen stempel op drukken en de organisatie van de ggz-zorg helpen vormgeven. Er is een positieve sfeer ontstaan na de fusie. Zo van: we gaan met elkaar verder, we gaan ervoor!”